سنجش مولفه های اقتصادی توسعه کشاورزی پایدار در ایران

کشاورزی به عنوان یک بخش بزرگ اقتصادی، سهم مهمی را در تشکیل تولید ناخالـصداخلی و اشتغال کشور بر عهده دارد . فعالیت این بخش در طی یک قرن گـذشـتـه دچـارتغییرات زیادی گردیده است . بعد از جنگ جهانی دوم، بر اساس تفکر بهره برداری صنعتـیاز اراضی کشاورزی از طریق مکانیزاسیون و استفاده از کود شیمیایی، تولیدات کشاورزی بهشیوه گسترده ای افزایش یافت . کشاورزی صنعتی علی رغم دستاوردهای خوب آن، نـتـایـجمنفی زیادی از قبیل تخریب زیستگاه ها، تخریب و کاهش حاصلخیزی خـاک، آلـودگـی وکاهش کیفیت آب، خطر باقی ماندن سموم در مواد غذایی و همچنین مسایل اقـتـصـادی واجتماعی به ویژه تغییرات قیمت تولیدات را بهمراه داشته است . در این راستا، مـفـهـومـیبه عنوان توسعه پایدار کشاورزی از دهه 1980 در ادبیات توسعه جهان شکل گرفـت . مـدلکشاورزی پایدار، تناسب اکولوژی، ماندگاری اقتصادی، مقبولیت اجتماعـی و مسـوولـیـتسیاسی را به عنوان چهار بعد تفکیک ناپذیر از اهداف بلندمدت پایداری مورد بـحـث قـرارمی دهد . بر این اساس اگر نظام کشاورزی ایران از نظر اقتصادی توجیه پذیر نباشد حتی اگراز نظر اکولوژیکی و اجتماعی درست باشد نمی تواند ادامه پیدا نماید . در این مطالعه در نظـر   است تا به تعیین و ارزیابی مولفه های اقتصادی توسعه پایدار کشاورزی در ایران پـرداخـتـهشود . ابعاد اقتصادی مورد مطالعه در این مقاله شامل ایجاد درآمد مناسب و کافی نـاشـی ازفعالیت کشاورزی و ایجاد فرصت های شغلی در بخش کشاورزی و صـادرات کشـاورزیاست . شیوه بررسی ابعاد اقتصادی در نظر گرفته شده بدین صورت است که آمار ارائه شـدهموجود در این زمینه طی سال های 1386-1382 مورد تحلیل و وضعیت متغیرهای اقتصـادیدر کشاورزی پایدار مورد تحلیل قرار گرفته است . در پایان این مطالعه راهکارهایـی بـرایدستیابی به توسعه پایدار کشاورزی با تحلیل متغیرهای کلان اقتصادی ارائه شده است